فروید در مورد دین به عنوان تصویری از ناخودآگاه است این مقاله به بنیانگذار مفهوم روانکاوی دین S.Freud اختصاص داده شده است که سهم بسزایی در مطالعات دینی و روانشناسی در رویکرد اصلی آن را در تفسیر ماهیت و ماهیت دین قرار داده است. را توجیه کند و نقش دین را در توسعه فرهنگ بشری و زندگی بشری توجیه کند. مفهوم روانکاوی دین فروید بر دو اصل استوار است: 1) دین یک روان رنجوری جمعی است. 2) دین با دفاع جمعی در برابر روان رنجوری تولید می شود. طبق نظر فروید ، اساس کلی تولید و دین ، و فرهنگ و روان رنجوری ، به طور کلی ، ماهیت اجتماعی انسان است. دین ، طبق نظر فروید ، عملکرد محافظتی دارد ، اگر دین در یک جامعه نباشد ،بسیار قابل توجه خواهد بود .
مقدمه
رایج ترین جهت مطالعه و شناسایی ذات و ماهیت دین را توان توانمندسازی نامید. روند کاملاً جدیدی وجود دارد که در چارچوب روانکاوی ایجاد شده است. فروید در آموزه مسیح» خود روانکاوی را چنین عملی انجام می دهد: روانکاوی - روانشناسی غرایز (محرکها) و پالسها (تکانه ها) است. او رفتار انسان و برخی از انگیزه های عاطفی (درایوها) را در بین شما قرار می دهد ، زیرا آنها را به عنوان جریانی تجدید نظر می کند که در فیزیولوژی فیزیکی توضیح می دهد اگر به طور مستقیم مشاهده شود ، نمی شود » بنیانگذار مفهوم روانکاوی دین ، فروید است. در مفهوم روانکاوی دین به عنوان رویکردهای کلی روانشناختی و روانشناختی اجتماعی به دین اجرا شود. بر این اساس ، شما می توانید تعریف کنید زیر روانشناسی دین ارائه داد: این الگوهای روانشناختی منشا ، رشد و عملکرد پدیده های مذهبی روانشناسی فردی و اجتماعی ، محتوا ، ساختار ، جهت گیری این پدیده ها ، مکان و نقش آنها را بررسی کند. در مجموعه مذهبی و تأثیر آن در حوزه های مذهبی زندگی افراد ، گروه های جامعه است. مفاهیم روانکاوی دین دارای شرایط مفاد کلی است. اولاً ، ظهور دین با فعالیت ذهنی همراه است ، به ویژه در روانکاوی متمرکز بر شباهت تجربیات مذهبی ، و سایر شرایط انسان غیر منطقی است. دوم ، نمادی دینی ، که بیانگر عقاید و دگم های دینی هستند ، با احساسات و احساسات ذاتی شخصی ، ادامه با روانشناسی فرد است. سوم ، در شکل گیری ایده ها و مفاهیم مذهبی نقش اصلی متعلق به ناخودآگاه است ، که نشانگر ویژگی غیر منطقی دانش دینی است. چهارم ، پدیده دین در آسیب شناسی روانی دیده می شود ، در گفتمان روانکاوی پدیده دین یا به عنوان تخیل جمعی» یا عنوان روان رنجوری جمعی» تعبیر می شود. در شکل گیری ایده ها و مفاهیم مذهبی ، نقش اصلی متعلق به ناخودآگاه است ، که نشانگر ویژگی غیر منطقی دانش دینی است.
فروید در مورد دین به عنوان تصعید از ناخودآگاه است
فروید ، روانشناس اتریشی ، فیلسوف و بنیانگذار مفهوم روانکاوی ، بنیانگذار و درخشانترین نماینده مفهوم روانکاوی دین است که سهم بسزایی در مطالعات دینی و روانشناسی دین در رویکرد اصلی آن در تفسیر ماهیت دارد. و جوهر دین.
قبل از روانشناسی فروید به عنوان یک موضوع تحقیقاتی معمولاً فردی سالم ، از نظر جسمی و روانی بود و پدیده آگاهی را کاوش می کرد. فروید به عنوان یک آسیب شناسی روانی ، با مطالعه ماهیت و دلایل روان رنجوری ، مجبور شد ماهیت ذهنی ، از جمله ساختار روان را که در آگاهی واقعی در انسان نیست ، بررسی کند. وظایف و هدف تحقیق ، فروید را به فرض کنشهای ذهنی همراه با محتوای خاص ذهن آگاه ، سوق داد. به نظر می رسد که فروید در عمومی ترین شکل روان انسان به دو حوزه متضاد تقسیم شده است - حوزه آگاهی و ناخودآگاه ، که از ویژگی های اساسی فرد است. ساختار شخصیتی که فروید ارائه می کند این مناطق یکسان نیست: برخلاف خرد متعارف ، ناخودآگاه ، فروید به عنوان یک مولفه اصلی ، که جوهره ذهن انسان است ، آگاه بود ، زیرا آگاه بود زیرا فروید از یک نمونه خاص از قابل تنظیم حمایت می کرد بیهوشی؛ منشأ آن مم آگاهانه است و ناخودآگاه در روند رشد ذهن از آن جدا می شود. بنابراین ، ویژگی روانکاوی فروید این است که اولویت ناخودآگاه و هوشیار است و از ناخودآگاه ناشی می شود. اگرچه ارائه سطوح ساختاری روان انسان در فروید در طول فعالیت خلاقیت او تغییر می کند ، اما تقسیم بندی اساسی در حوزه آگاهانه و ناخودآگاه به یک شکل یا شکل دیگر ، در همه مدل های شخصی تی وی ایجاد شده است .
منابع : ترجمه توسط خودم از سایت freud on religion as sublimation of the unconscious
http://www.religiovedenenie.ru/
درباره این سایت